Het water komt

Het water komt, riep mijn vader bij binnenkomst, nadat hij op de haven was wezen kijken. Het was rond half 3 in de nacht van 1 februari. Binnen enkele minuten stond het huis in het water. Daar zaten we: mijn vader, moeder en mijn broer van 9 en ik, net 6 geworden, lag in het grote bed met een dubbele oorontsteking en ruim 40 graden koorts. Het water steeg, we zaten in het laagste gedeelte van Zierikzee: Korte Groendal, beneden aan, waar het water van 2 kanten samenkwam.

Bijna 3 meter water in ons huis; de zolder was nu geen veilige plaats meer.
We hoorden de meubels tegen het plafond stoten, de wind gierde, de hagelstenen en de regen kletterden tegen de ramen! Angstig en bang waren we en we zaten als ratten in de val.
Een uitweg: het dak op! Mijn vader was flink en mijn moeder kleedde ons snel aan. Ik kreeg een ”kopdoek” over mijn koortsige hoofd en mijn vader sloeg het zijraam in het dak kapot.
Hij ging als eerste door het dak de dakgoot in, zodat mijn moeder, m’n broer en mij kon aangeven.
De wind blies keihard en ik bibberde van de kou en van de koorts.  Mijn vader probeerde ons op de nok van het dak te zetten; eerst mij broer en toen ik.

Ik gilde om mijn moeder, terwijl het water klotsend tegen de muur van ons huis tekeer ging. In het schijnsel van de maan zag ik uit de bakkerswinkel aan de overkant, de moorkoppen en de andere gebakjes, die over waren overgebleven van zaterdag, als dobberende bootjes op en neer gaan!!
‘Help, help mamma”, was het enige dat ik uit kon roepen .

Inmiddels had mijn vader ook mijn moeder op de nok van het dak geholpen.
Hoe vreemd : 4 mensen in nood op nummer 458D van het Korte Groendal.
Plots gilde mijn moeder:” Bram ( zo heette mijn vader ) Jopie waait weg!”

Niet ik woei weg, maar de hoed van mijn vader vloog door de lucht. Op zijn “ ‘s zondags “ aangekleed, ja met hoed, was mijn vader het dak op gegaan.
In de klotsende golven kwam een trailer, meegesleurd door de storm en de golven, recht op onze straat af. Werd dit ons einde???

Een oorverdovend lawaai!! Het huis van de overbuurman stortte in en de trailer kwam vast te zitten.
En de storm raasde maar door … Wij werden gered, maar mijn grootouders verdronken en ik keerde in september 1953, na vele omzwervingen,  terug naar mijn ouderlijk huis.

Joop v.d. Berg